In het bos van Amelisweerd verkoeling en troost zoeken is de laatste dagen mijn thema. En ook om mijn kluts weer proberen te vinden. Van het pad af gegaan en op een boomstronk gaan zitten en aldaar wat tranen achtergelaten. Zie ik ineens waar ik ben gaan zitten. Symbolisch de omgevallen boom en als je goed kijkt zie je in het midden een dun boompje met een splitsing erin. En voor mij was dat zo mooi, zo van: die boom maakt zich ook niet druk over dat hij een andere kant in ging toch? De natuur maakt zich niet zo druk lijkt het. Iedergeval kwam ik daar wat meer tot rust en kon e.e.a. wat meer in perspectief zien en voelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten